Familiegeschiedenis : een dagelijks broodje goud

Uit de oude Surinaamse kranten heb ik tussen 1908-1912 enige informatie kunnen halen over de hoeveelheden goud die mijn overgrootvader James Resida (1862-1923) in die jaren uit het aardse slijk wist te winnen.De kranten gaven behalve de maandelijkse opbrengst per concessionaris ook de totale goudproductie van Suriname. Ik heb deze ter vergelijking er bij gelaten.

1908:

Goudconcessies….

J. Resida en J. Resida resp. ± 4000, ± 4000 en 4000 H. A. alle Suriname t. O. (N.B.James Resida en zijn oudste zoon Julius Resida)

J. Resida 250 H. A. Suriname t. O…..

1909

Goudconcessies: …

H. R. Dankerlui en J Resida, 300 HA. Lawa t. W….

1909-12

Voornaamste goudaanvoeren in de maand December en over het geheele afgeloopen jaar: 
Dec. 1909.

J. Resida 1360 gr.

De goudaanvoer bedroeg:

December 1909 135.713 gr.

Totaal in 1909 1.133.227 gr.

1910 Goudaanvoeren 1—22 Februari:

 J. Resida 200 gr.

1910

Concessie verleend tot ontginning van delfstoffen, aan:… Resida en Dankerlui, 250 H.A., Lawa t.W…

1910-07

 Voornaamste goudaanvoeren gedurende de maand Juli en het totaal over de zeven eerste maanden van het jaar:

Dankerlui & Resida — 1473 gr.(januari-juli)

De goudaanvoer bedroeg:

 Juli 1910 80.239 gr

Januari—Juli 1910 603.160 gr.

1910-08

Voornaamste goudaanvoeren gedurende de maand Augustus en het totaal over de acht eerste maanden van het jaar (in grammen)

J. Resida 460 gr.(augustus)  1357 gr.(totaal)

Donkerlui & Resida 380 gr. (augustus) 1853 gr. (totaal)

De goudaanvoer bedroeg:

Aug. 1910 109.811 gr.

Januari—Aug. 1910 712.968

Bron KB

1910-09
Voornaamste goudaanvoeren gedurende de maand September en het totaal óver de negen eerste maanden van het. jaar:

J. Resida — 1357 gr. (totaal)

Dankerlui & Resida 338 gr. (september) 2183 gr. (januari-september)

De goudaanvoer bedroeg:

In September 1910 70.766 gr.

Januari—Sept. 1910 784. 135 gr.

1910-10
Voornaamste goudaanvoeren in de maand October, en het totaal over de eerste tien maanden van het jaar  :

J. Resida — 1357 gr. (jan-oct)

Dankerlui en Resida 114 gr (oct)  2297 (jan-oct)

De totale goudaanvoer bedroeg: In

October 1910 88.434 gr.

Januari—Oct. 1910 862.169 gr

1910-11

Voornaamste goudaanvoeren in de maand November, en het totaal over de eerste elf maanden van het afgeloopen jaar :

J. Resida — 1357 gr (jan-nov)

Dankerlui en Resida 423 gr. (nov) 2720 gr (jan-nov)

De totale goudaanvoer bedroeg:

Novemb. 1910 94.600 gr.

Jan.—Novemb. 1910 966.770 gr

1910-12
 Goudaanvoeren 6—13 Dec.:

J. Resida en H. S. Dankerlui 225 gr.

1910 Voornaamste goudaanvoeren in de maand December, en het totaal het afgeloopen jaar:

J. Resida — 1357 gr.(jan-dec)

J. Resida c. s. 224gr. (dec)  1132 gr. (jan-dec)

Dankerlui en Resida 199 gr. (Dec) 2920 gr (jan-dec)

De totale goudaanvoer bedroeg:

December 1910 114.706 gr.

In het jaar 1910 1.081.476 gr.

1911-02
Voornaamste goudaanvoeren in de maand Februari j.1., en over de beide eerste maanden van het jaar:

J. Resida c.s. 200 gr. (febr)  273 gr. (januar-februari)

De totale goudaanvoer bedroeg:

 In Februari 1911 58.955 gr.

Januari-Februari 1911 80.552 gr

1911-03
Goudaanvoeren 13—28 Maart:; .

„Donkerlui en Resida 100  gr

1911-03
Voornaamste goudaanvoeren in de maand Maart j. 1., en over de drie eerste maanden van het jaar:

J. Resida c. s. 98 gr. (maart) 371 gr (januari-maart)

De totale goudaanvoer bedroeg :

In Maart 1911 85.963 gr.

Januari—Maart 1911 166.514 gr.

Bron KB De West : nieuwsblad uit en voor Suriname 15-04-1911, Dag

1911-04
 Voornaamste goudaanvoeren in April j. 1., en over de vier eerste maanden van het jaar:

J. Resida c. s. — 371 gr (total)

De totale goudaanvoer,bedroeg :

April 1911 87.619 gr

Januari—April 1911 254.135

1911-05

Voornaamste goudaanvoeren in Mei en over de vijf eerste maanden van het jaar:

J. Resida c.s. — 371 gr (totaal)

De totale goudaanvoer bedroeg :

Mei 1911 82.593 gr.

Januari—Mei 1911 336.928 gr

1911-06
Goudaanvoeren van 20—27 Juni.

Donkerlui en Resida 243 gr.

1911-06
Voornaamste goudaanvoeren in Juni j. 1., en over de zes eerste maanden van het jaar:

J. Resida c. s. 240 gr. (juni)  611 (totaal)

De totale goudaanvoer bedroeg :

Juni 1911 105.441 gr. Januari—Juni 1911 442.179

1911

Concessiën. Maandag 10 Juli zal kunnen worden ingeschreven voor de volgende vrijgevallen goudconcessiën: ….Resida en Dankerlui. 250 H. A., Lawa t. W..

1911-07
Voornaamste goudaanvoeren in Juli 1911 en de zeven eerste maanden van het jaar:

J.Resida c.s. 611 gr (januari-juli)

totale goudaanvoeren bedroegen:

Juli 1911 .71.450 gr.

Januari—Juli.1911 513.599 gr

1911-08
Voornaamste goudaanvoeren in Aug. j. 1., en over de acht eerste maanden van het jaar::

J. Resida c.s. — 611 gr. (januari-augustus)

De totale goudaanvoeren bedroegen:

Aug. 1911 103.449 gr.

Januari—Aug. 1911 617.048 gr

1911-09

Voornaamste goudaanvoeren in Sept. j. 1., en over de negen eerste maanden van hel jaar:

J. Resida c.s. — 651 gr  (januari-september)

De totale goudaanvoeren bedroegen:

September 1911. 72808 gr.

Jan—Sept.1911. 689586 gr

1911-10

Op 16 October kan worden ingeschreven voor de volgende vrijvallende goudconcessiën:…Resida c. s., 1000 H.A., Lawa t. W….

November 1911

Goudconcessies verleend, aan:… Resida c.s Dankerlui 1000 11. A., Lawa t.W. …

1912
Het jaar 1912 stond in het teken van het "Drama aan de Lawa. Lees het na in  Goudkoorst in de Tropenhitte

1913 Vrijgevallen concessies.

Op den 15 Augustus kan ingeschreven worden voor de volgende vrijgevallen concessies: … H. Dankerlui en J. Resida Lawa t. W. 300 H.A. …Inlichtingen op het Domeinkantoor.

Op Google: Bram Stoker, 165 jaar

Hoera!!! Lang zal ie leven!!!

Google besteedt vandaag 8 november aandacht aan de 165e geboortedag van Bram Stoker, de schrijver van de Ultieme Vampierroman aller tijden.

Bram Stoker 165 jaar 

Familiegeschiedenis : het jaar 1898

1898 was een bewogen jaar voor mijn overgrootmoeder W.H.V. Simons-Nielo. 

Eerst stierf in mei haar moeder J.C.P. Nielo-Elder.

Bron KB

Bron KB

Enkele maanden daarna moest ze haar dochtertje Adèle begraven en in december beviel ze van haar dochter, mijn toekomstige grootmoeder, die de namen Reine Adèle kreeg.

Een obsessie

De tekenaar Alexander Ver Huell had wel iets met geraamten. 

De prent “De Akademie-stad onzer jeugd” (uitgegeven in:  Jeugd. Studentenschetsen, 1873) is daar een voorbeeld van. 

In zijn herinnering worden de brave burgers uit zijn Leidse studententijd (30 jaar eerder) voorgesteld als skeletten. De meesten lagen zeer waarschijnlijk inderdaad al op het kerkhof.

Collectie Ver Huell

De afbeelding doet ook een beetje denken aan een andere prent van Ver Huell, de rosse buurt in  “Lupanaria in de straat Ubique”. 

Familiegeschiedenis : Willem Scholten en Geertje Visser

 In 1906 waren mijn Friese overgrootouders Willem Scholten en Geertje Visser 25 jaar getrouwd.

Bron KB

Anna Scholten in deze advertentie was mijn grootmoeder.

Na het overlijden van haar moeder ging zij in het westen van het land werken als kindermeisje

Geertje overleed in 1925

Bron KB

Bron KB

De weduwnaar Willem Scholten stierf in 1932 76 jaar oud

Brand in Arnhem

Op zaterdag 30 september 1865 brak er brand uit aan de Nieuwe Kraan in Arnhem.

Diezelfde zondagochtend daarop toog Alexander Ver Huell gewapend met potlood en papier naar de plek des onheils en legde in een tekening vast, hoe men tussen de nog rokende puinhopen reeds begonnen was met puinruimen, terwijl een eenzame oom agent stoer de wacht hield om mogelijke ramptoeristen en plunderaars op afstand te houden.

Collectie Ver Huell

Familiegeschiedenis : volkstelling 1921 in Suriname

Uit de volkstelling gehouden in Suriname in 1921 kwamen enige gegevens over mijn overgrootouders en mijn grootvader naar boven.

F. Marengo, geboren 1877, mijn overgrootmoeder Frederika Marengo

J. Resida, geboren 1863 (sic), mijn overgrootvader James Resida (1862-1923). Hier heeft de volksteller een klein foutje gemaakt.

A.F. Resida, geboren 1901, mijn grootvader Anton Frederik Resida (1901-1948)

Ze woonden in 1921 aan de Zwartenhovenbrugstraat 234 te Paramaribo

XV	688	Zwartenhovenbrugstraat 234	Marengo	F.	1877
XV	688	Zwartenhovenbrugstraat 234	Resida	J	1863
XV	688	Zwartenhovenbrugstraat 234	Resida	A.F.	1901

Met dank aan: http://www.stamboomsuriname.nl/

Politieke elite

Het verkiezingscircus van 2012 is weer achter de rug en de partijstrijdbijlen kunnen tijdelijk weer in het vet tot de volgende keer.

Alexander Ver Huell tekende in 1881 zijn visie op de parlementaire vertegenwoordiging in de volgende prent  genaamd:  "Partijwoede".

Partijwoede
Collectie Ver Huell

Van echte democratie was in Nederland toen helemaal geen sprake.
Alleen welgestelde mannen met voldoende bezit en vermogen hadden actief en passief kiesrecht.
Nog geen drie procent van de bevolking kon aan de politiek deelnemen.
Partijstrijd was alleen maar weggelegd voor de elite.

Familiegeschiedenis : begraven in de Nieuwe Oranjetuin

In mijn jeugd logeerde ik zo af en toe in bij mijn grootmoeder R.A. Resida-Simons in Paramaribo. Haar woonhuis (zie rood gemarkeerd kader op de kaart hieronder) lag ooit op de hoek van de voormalige Gravenstraat-Swalmbergstraat , vlak bij de begraafplaats die ik kende als de Oranjetuin.

Nieuwe Oranjetuin,
Bron Googlemaps

Ik herinner mij nog de begrafenisstoeten die voorbij kwamen, een door paarden getrokken lijkwagen met grote glazen ramen. Achter de wagen liep soms een lange stoet. Niks volgauto’s. Uit respect voor de overledenen werden de jaloezieën van de vensters dichtgedraaid. Of was het bijgeloof? Tijdens zo’n begrafenis ontsnapte ik wel eens naar boven, want vanaf de bovenverdieping van het huis had je een goed uitzicht op ommuurde begraafplaats. Het enige wat je meestal zag was een dicht opeengepakte mensenmassa.

Hoewel mijn grootmoeder soms wel eens iets vertelde over de “deftige” kant van haar familie en hun plantages,  kan ik mij niet herinneren dat ze het er over had dat haar grootouders, het echtpaar Nielo-Elder in de Nieuwe Oranjetuin lagen begraven. Een kleine negentig jaar geleden inventariseerde  Frederik Oudsschanz Dentz  de graven in de Nieuwe Oranjetuin. Diverse grafstenen waren toen al verdwenen, of onleesbaar geworden. In 1943 verscheen zijn lijst in de "Nederlandsche Leeuw".  Uit deze inventarisatie blijkt dat er verschillende leden van de familie Elder in de Nieuwe Oranjetuin begraven liggen.

Bron KIT

Bron KIT

Gezien de huidige deplorabele toestand van de begraafplaats is het zeer twijfelachtig of de grafstenen van mijn voorouders er nog zijn.

Familiegeschiedenis : overleden op de plantage

Ik had al aanwijzingen dat William Elder in 1844 was overleden, en heb ik nu eindelijk de bevestiging gevonden. Hij stierf op 23 september 1844  na een ziekbed van 11 dagen, oud ca. 71 jaar, op de plantage Concordia in Saramacca. 

Bron KB

Zeer waarschijnlijk is hij toen op de plantage begraven, want de bootreis vanuit Saramacca naar Paramaribo nam toen toch al gauw enkele dagen in beslag. Het kwam wel vaker voor dat plantagebewoners (eigenaren en slaven) op hun plantage werden begraven. 

Bron KB

Familiegeschiedenis : Surinaamse bronnen over plantages weer op internet

In het najaar van 2010 ging de website van het Nationaal Archief Suriname uit de lucht.
Jammer, want deze website bood zeer veel nuttige informatie, onder andere over Surinaamse plantages. Gelukkig is de informatie over de Surinaamse plantages weer beschikbaar op het web, weliswaar in een andere vorm, namelijk in de database gebouwd erfgoed maar dat mag de pret niet drukken.

Ter aanvulling van wat ik in het kader van mijn  familiegeschiedenis al eerder op deze blog schreef over een aantal plantages in relatie tot mijn voorouders is er nuttige informatie te vinden over de plantages

- Peperpot 

- De Dankbaarheid te Saramacca  

- Alkmaar 

- Frederiksdorp 

- Vier Kinderen 

Andere belangwekkende Surinaamse databases voor geïnteresseerden in de Surinaamse geschiedenis die onlangs beschikbaar kwamen zijn:

- Archief Dienst der Domeinen

- Techniek 

Shogun revisited

poort in Kyoto

Ik had al langer belangstelling voor de geschiedenis van Japan , en zowel mijn kandidaats- al doctoraalscriptie gingen  over de rol die de Nederlandse factorij Dejima speelde in de uitwisseling van kennis tussen Japan en het Westen in de 17e en 18e eeuw.
In 1977 kocht ik de roman Shogun . Bijna 1200 pagina’s bloed, sex, romantiek, intriges en filosofie. En dan als de roman op zijn laatste benen loopt gaat het hart van de archivaris sneller kloppen. 
Ik citeer : ‘Toranaga waited silently until Kawanabi had written the order, then he signed it and made it legal with his chop. This was a small square piece of ivory with his name carved in one end. He pressed the chop against the almost solid scarlet ink, then onto the bottom of the rice paper. The imprint was perfect. "Thank you, Kawanabi-san, date it yesterday. That's all for the moment."

"Please excuse me but you'll need five more copies, Sire, to make your succession inviolate: one for Lord Sudara, one for the Council of Regents, one for the House of Records, one for your personal files, and one for the archives."

"Do them at once. And give me an extra copy."’

NB. Chop is een zegelstempel. Ook nu nog signeren Japanners met een stempel, dat als handtekening dient. Zo’n stempel moet door de overheid worden goedgekeurd en gewaarmerkt.

Japans kasteel

Shogun is gebaseerd op de historische figuur van Will Adams, loods van "De Liefde". Adams bleef 20 jaar tot aan zijn dood in Japan 

In een notendop gaat de roman over de inburgering tegen wil en dank van Blackthorne loods van het VOC schip "de Erasmus" gestrand op de Japanse kust in 1600. Hij raakt betrokken in bloedige machtsstrijd tussen rivaliserende Japanse edelen.  De roman bestrijkt een periode van 6 maanden, waarin Blackthorne  met vallen en opstaan leert integreren in een vreemde cultuur, deels om te overleven, deels uit toenemende overtuiging. Hij maakt een mentale gang van totale afwijzing naar acceptatie. 

In feite beschrijft Clavell hiermee een weg die hij zelf heeft afgelegd.

Clavell was namelijk in de Tweede Wereldoorlog als jonge militair krijgsgevangen genomen door de Japanners. Hij zat eerst in een kamp op Java en werd later overgebracht naar de

Changi prison in Singapore. Daar kreeg hij het zwaar te verduren. De overlevingskansen waren minder dan 10%. In de gevangenis werd Clavell geconfronteerd met alle aspecten van het menselijke gedrag en culturele conflicten. Na de oorlog evolueerde zijn aanvankelijke haat en afwijzing naar begrip en respect voor Japan 

Clavell liet zich door inspireren door historische personages zoals Will Adams en Tokugawa Ieyasu en de gebeurtenissen in 1600, maar heeft de hoofdpersonen andere namen gegeven om zo meer literaire vrijheid te hebben.

In 1980 zag ik de televisieserie Shogun. De filmversie heeft bij mij geen diepe indruk nagelaten. Interessanter is “The Making of Shogun.” het boek over de filmproduktie, en met name het hoofdstuk over de botsing der filmculturen (Hollywood vs Toho), een soort 20^e eeuwse Shogun revisited, alleen zonder bloed en martelingen.

 Shogun was zo populair (ruim 7 miljoen exemplaren wereldwijd verkocht) dat een aantal Japanologen in 1980 een wetenschappelijke studie wijdden aan de roman. In “Learning from Shogun” wordt Clavell’s werk liefdevol gefileerd en geanalyseerd op context, historische (on)juistheden, anachronismen, taalgebruik enz., enz.

Na mijn Japanreis dit voorjaar heb ik het boek weer herlezen, en ik vond het net zo boeiend als 30 jaar geleden.

de gevreesde samurai

Familiegeschiedenis : "De halve Japanner"

In mijn jeugd hoorde ik van mijn Surinaamse familie dat mijn betovergrootvader  William Henri Karel Nielo (1830-1892):  een “halve Japanner” was. Wat spannend, voorouders uit Japan.

William Henri Karel Nielo,
1830-1892

Door dit verhaal kreeg ik belangstelling voor de geschiedenis van Japan, echter hoe meer ik te weten kwam, hoe onwaarschijnlijker werd de Japanse afstamming van mijn betovergrootvader.

De feiten op een rijtje:

In 1542 kwamen de Portugezen als eerste Europeanen in Japan. De Japanners waren toen niet afkerig van contacten met de Europeanen. Handel was in het voordeel van beiden. Er werden zelfs Japanners op reis naar Europa gestuurd. 

Aan het eind van de 16^e eeuw raakte het hoge Japanse gezag echter steeds minder gecharmeerd van het christendom. Nog geen honderd jaar na de eerste contacten. Uiteindelijk werden in 1639 de laatste vreemdelingen het land uitgegooid, en werd het Japanners verboden om naar het buitenland te reizen. 

Niet alleen moesten alle vreemdelingen het land verlaten, maar ook de Japanners die een vreemde vader hadden. Toen de afsluiting werd afgekondigd verbleven enige duizenden Japanners buiten Japan, onder andere in andere Aziatische havensteden, op de Philippijnen en zelfs tot in Mexico.

 Alleen de VOC kreeg in 1641 een kleine handelspost in Nagasaki op het eiland Dejima  toegewezen. Westerse vrouwen mochten daar niet wonen. Nu waren de Japanners geen onmensen en ze gunden de smachtende VOC dienaren het gezelschap van speciaal daarvoor uitgezochte courtisanes. 

Kinderen die uit deze relaties werden geboren mochten Japan niet verlaten. Overigens hadden ook de Chinezen hadden een handelspost in Nagasaki.

In de periode tussen 1639-1853 gebeurde het wel eens dat een Japanse kustvaarder of visser door een storm naar andere kusten werd gedreven. Terug naar huis was geen optie, want dan wachtte de doodstraf.

In 1853 werd Japan gedwongen zijn havens te openen. 

Al gauw gingen mannen uit den vreemde relaties aan met Japanse vrouwen, maar de kinderen die uit deze relaties voortkwamen werden als Japanners beschouwd en mochten niet met hun vaders mee naar het buitenland. Pas in de laatste decennia van de 19e eeuw mochten westerlingen hun Japanse kinderen mee het land uit nemen. 

Nielo was  geboren in 1830 en in deze jaren was Japan nog hermetisch afgesloten voor westerlingen, met uitzondering van de Nederlandse handelspost op Dejima 

Het is duidelijk dat mijn betovergrootvader in 1830 geen Japanse moeder kon hebben gehad.

De vraag is nu hoe het verhaal in de wereld van mijn familie kwam. Door zijn exotisch uiterlijk vond men waarschijnlijk dat hij iets “Japans” over zich had. Uiteindelijk zal moeizaam archiefonderzoek licht moeten werpen op de herkomst van William Henri Karel Nielo. Maar wie weet of er toch niet ergens in een veel vroegere tijd, zo tussen 1639-1800 genen van een verdwaalde zoon van de Rijzende Zon bij een voorouder zijn binnengesmokkeld! Niets is onmogelijk:-)

De straat van Shimonoseki

Tijdens mijn reis door Japan passeerden we met de trein de stad Shimonoseki, waar grote bruggen de smalle zeestraat tussen de eilanden Honshu en Kyushu overspannen. 

De straat van Shimonoseki  in 2012 (Google Maps)

De straat van Shimonoseki in 1864
Uit: De Casembroot , De Medusa in de wateren van Japan, in 1863 en 1864, 
Familiearchief Bosch van Rosenthal

Deze zeeëngte vormt de westelijke toegang vanuit de Japanse Zee tot de Japanse binnenzee. 

De Japanse Binnenzee,
Uit: De Casembroot , De Medusa in de wateren van Japan, in 1863 en 1864, 
Familiearchief Bosch van Rosenthal

In 1863-1864 blokkeerden opstandige edelen in de regio deze toegang en beschoten westerse schepen. 

Ze waren tegen de toenemende westerse invloeden in het land sinds de door de VS afgedwongen openstelling in 1853. 

Nederlandse marineschepen namen deel aan een internationale actie in Japanse wateren, samen met Amerikaanse, Engelse en Franse schepen om de opstand te bedwingen.

Het Nederlandse marineschip De Medusa
Uit: De Casembroot , De Medusa in de wateren van Japan, in 1863 en 1864, 
Familiearchief Bosch van Rosenthal

Men vindt in  de familiearchieven Brantsen en Bosch van Rosenthal verslagen van deze vloot acties, evenals kaarten die toentertijd werden gemaakt. Uit deze families namen de marineofficieren Jhr.Th.L. Brantsen. en W.C.A Ziegenhirt van Rosenthal deel aan de zeeoorlog bij Shimonoseki

De oostelijke toegang tot de Japanse Binnenzee,
Uit: De Casembroot , De Medusa in de wateren van Japan, in 1863 en 1864, 
Familiearchief Bosch van Rosenthal

Vloot posities in de Japanse Binnenzee
Uit: De Casembroot , De Medusa in de wateren van Japan, in 1863 en 1864, 
Familiearchief Bosch van Rosenthal

Bijlage bij The Japan Herald,
een engelstalige krant uitgegeven in Yokohama
Familiearchief Bosch van Rosenthal

Bijlage bij The Japan Herald,
een engelstalige krant uitgegeven in Yokohama
Familiearchief Bosch van Rosenthal

Koop bij mij, koop bij mij

In Japan word je gebombardeerd met reclame. Ik onthoud mij van verder commentaar. De hier getoonde plaatjes spreken voor zich.

Tokio

Tokio

Tokio

Tokio

Hiroshima

Osaka

Osaka

Hiwatari-shiki : tsjakka

Op 15 april was op het Miyajimaeiland het vuurloopfestival: Hiwatari-shiki
We gingen met de veerboot van Hiroshima naar dit eiland met de beroemde rode torii in zee.
Op Miyajima lopen schurftige heilige herten rond die in je tas en jaszak snuffelen en proberen je spullen op te vreten.
Het Hiwatari-shiki ritueel vond plaats in de Daishoin tempel op de heilige berg Misen

onder de vuurkorf

.
Ik kwam er om 11.45 aan en kon nog net een hoekje vinden waar ik kon zitten. Wel vlak onder een vuurkorf, en de wind stond ook nog eens verkeerd, dus was het oppassen met de vonkenregen die regelmatig over me heen kwam.
Eerst kwam er een processie langs die naar de Kannon-dō Hall ging. Daar klonken na enige tijd de inmiddels bekende boeddhistische gebeden en tromgeroffel.

processie

processie

Om 13 uur begon het spektakel dat zou eindigen in een blote-voetenloopje over gloeiende kolen.

Hiwatari-shiki

Hiwatari-shik

Hiwatari-shiki

Hiwatari-shiki

Hiwatari-shiki

Hiwatari-shiki

Hiwatari-shiki

Hiwatari-shiki

Hiwatari-shiki

Hiwatari-shiki

Hiwatari-shiki

Hiwatari-shiki

Hiwatari-shiki

Hiwatari-shiki

Hiwatari-shiki

Hiwatari-shiki

Hiwatari-shiki

En toen was mijn batterij leeg > :-(((((. De hiernavolgende foto's zijn gemaakt door een reisgenoot, die ze vriendelijk ter beschikking stelde.

Hiwatari-shiki

Hiwatari-shiki

Hiwatari-shiki

Hiwatari-shiki

Hiwatari-shiki Tsjakka

Hiwatari-shiki Tsjakka

Hiwatari-shiki Tsjakka

Hiwatari-shiki Tsjakka

Hiwatari-shiki Tsjakka

Hiwatari-shiki Tsjakka

Hiwatari-shiki Tsjakka

Tsjakka!!!! Emile waar blijf je nou?

Enfin, ik had wel de nodige brandblaren en brandgaten in mijn kleding opgelopen, maar dit had ik toch echt niet willen missen. En nee! Ik heb niet over de hete kolen gelopen.