Saigo Takamori : de laatste samurai

Op het eiland Sakurajima zag ik dit beeldje staan, ter nagedachtenis van ????.

Helaas lees ik geen Japans, dus is het mij niet duidelijk wie hier wordt herdacht.

De afbeelding echter doet mij denken aan Saigo Takamori .


Saigo Takamori op Sakurajima

Saigo Takamori was een beroemde en legendarische samurai. De populaire politicus was afkomstig uit Satsuma, en speelde als leider van de Meiji revolutie tegen de Tokugawa shogun een grote rol in het herstel van het keizerlijk gezag.
Na zijn pensionering in 1873 keerde hij terug naar zijn geboortestreek stichtte daar een privé militair opleidingsinstituut voor jonge samurai.
Ontevreden met de regering leidde hij de Satsuma opstand in 1877.  Het privéleger van Saigo werd echter verslagen en hij pleegde rituele sepukku. In 1891 werd Saigo door de keizer in ere hersteld. In de omgeving van Kagoshima in het zuiden van Kyushu is Saigo een held, de enige echte laatste samurai.

Mwene Mutapa

Op middeleeuwse kaarten werd het noorden van Afrika regelmatig afgebeeld. Tropisch Afrika beneden de Sahara en verder zuidwaarts kwam echter pas in het Europese vizier tijdens de Portugese ontdekkingsreizen. De Europese kaartmakers waren er snel bij om deze nieuwe kennis binnen Europa te verspreiden.

 

Op deze oude kaarten van Afrika waren de binnenlanden gevuld met topografisch-geografische details, terwijl op 19e eeuwse kaarten dezelfde streken blanco waren weergegeven. Wisten de 16e eeuwse kartografen iets, wat hun latere collega's waren vergeten?

De Portugezen verkenden voornamelijk de kusten, met name in het westen. Ze kwamen niet of nauwelijks in het achtergelegen land.  In het oosten van Afrika verwierven ze meer kennis van de landinwaarts gelegen streken. Je zou kunnen voorstellen dat de Portugezen ook beschikten over informatie verstrekt door Arabische en Indiase kooplieden, Arabische slavenhandelaars (de slavenhandel uit Oost-Afrika op Arabië en India was 1000 jaar ouder dan de westelijke slavenhandel) en lokale Afrikanen, aangevuld met onuitputtelijke fantasie die de rest van de diepe binnenlanden van het continent invulde. Binnenlanden die na 1800  tot ver in de 19e eeuw door Europeanen als witte vlekken op de kaart werden beschouwd.

 

Kaart van Afrika uit 1596, Collectie van Rhemen, Gelders Archief

Het zou voor deze eenvoudige blogpost teveel werk vergen om alle geografische namen op hun historische juistheid en ligging na te pluizen, (zo is Koninkrijk Damute : Ethiopië verkeerd geplaatst op deze kaart) maar toch springen er een aantal interessante zaken uit.

Linksboven op deze kaart uit 1596 staat het rijk: Manicongo

Manikongo of MweneKongo was de titel van de koningen van Congo. Hun rijk bestond van de 14e tot in de 19e eeuw en bestreek gebieden in het huidige Angola en de Democratische Republiek Congo.

Iets verder zuidwaarts zien de naam Zaïre. In de 20e eeuw doopte de dictator Mobutu Congo om in Zaïre.
In het zuid-oosten in het tegenwoordige Zuid-Afrika staat Mahambana. Volgens een 18e eeuwse publicatie (te vinden op Googlebooks) was Mahambana  een koning van Monomotapae.

De titel van de hier afgebeelde kaart is Regnum Monomotapae.

Mwene Mutapa, was de titel van de opvolgende lijn van Afrikaanse koningen, die tussen de 1300-1700 over het gebied tussen de Zambezi en Limpoporivieren heersten, het tegenwoordige Zimbabwe en Mozambique. Hun rijk werd het rijk van de Mwene Matapa, of gewoon Matapa (Mutapa) genoemd, door de Portugezen verhaspeld tot Monomotapa.

De bekendste stad in dit rijk is de ruinestad "Great Zimbabwe", het grootste oudste stenen bouwwerk ten zuiden van de Sahara, gelegen in het zuidoosten van de moderne staat Zimbabwe. Zimbabwe was gebouwd door een ouder volk, ver voor het rijk van de Mwene Mutapa. Portugese reizigers die deze ruïnes in de vroeg 16^e eeuw bezochten dachten dat ze de hoofdstad van de Koningin van Sheba hadden gevonden.  Geruchten over rijke goudmijnen lokten al vanaf de vroege 16^e eeuw Portugezen dieper het Afrikaanse achterland in. In de loop van de eeuwen versterkten de Portugezen moeizaam hun greep op het gebied (Zo werden ze in 1693 het land weer uit gegooid)
Wordt met Zimbaas de rivier de Zambezi of de ruïnestad Zimbabwe bedoeld?
Verder zien we meer naar het noorden aan de oostkust de naam Mozambique.
Zophal was de belangrijke havenstad Sofala.
Dieper in de binnenlanden ligt het koninkrijk Butua.

Een overzicht van de historische ontwikkeling van Afrikaanse koninkrijken is op deze interactieve tijdlijn te zien.

Diverse van deze rijken hebben indrukwekkende archeologische sporen nagelaten. En dan hebben we het nu eens een keer niet over Egypte.



Osaka

Twee jaar geleden tijdens mijn eerste vakantie in Japan zat ik vlak voor de terugreis een halve dag in Osaka.
Te kort eigenlijk. Dit jaar was ik enkele dagen in deze waanzinnig bruisende stad en kon ik nieuwe indrukken toevoegen aan die van 2012

Hier volgen enkele impressies.

Doorkijkje tijdens de wandeling door de Namba arcade

In de Namba arcade

In Namba

Doorkijkje tijdens de wandeling door de Namba arcade

Doorkijkje tijdens de wandeling door de Namba arcade

De hangende tuinen van Osaka

Links van de parkeerplaats (op de foto hieronder) staat een rij modelwoningen. Wil je een huis laten bouwen, dan kun je er hier een uitzoeken.



Osaka, links van de parkeerplaats een rij modelwoningen

Voor de huurmarkt kun je terecht bij de makelaarsadvertenties.

Appartementen te huur

Appartementen te huur

Welke zaak zoekt u? Dit bord wijst u de weg



de burchttoren van het kasteel van Osaka, 2014



Osaka




Osaka

Enkele indrukken opgedaan in 2012


Osaka, waanzinnig!



Osaka

De kusten van Shikoku

Enkele indrukken van fraaie kusten van het Japanse eiland Shikoku, opgedaan bij Tatsukushi, Ashizuri en Oki-hama


Onderweg met de veerboot van Kyushu naar Shikoku

Bizarre rotsformaties langs de kust bij Tatsukushi, bestaande uit afwisselende lagen zandsteen en klei. Golven en wind beeldhouwden uit het gesteente hun kunstwerken.

Tatsukushi.

Tatsukushi.

Tatsukushi.

Tatsukushi.

Tatsukushi.

Tatsukushi, het touw markeert een heilige plek 

Tatsukushi, ventifacts

Kaap Ashizuri

Kaap Ashizuri

het surfstrand Oki-hama

Zuid-Limburg in Hokkaido

Een licht glooiend landschap vol akkers en weiden, met hier en daar een boom. Dat is de omgeving van het kunstenaarsdorp Biei in Hokkaido.

Omgeving Biei

Voor de verwende Nederlander nou niet iets om de halve wereld rond te reizen, maar in Japan geldt het gebied aan de voet van de Daisetsuzan  als een heel bijzonder landschap.

Net Zuid-Limburg maar dan aan de voet van de Karpaten.

Omgeving Biei

Omgeving Biei

Omgeving Biei

Een dagelijkse kom rijst

Japanners eten rijst bij het ontbijt, bij de lunch en het diner. Daarnaast snacken ze rijstkoekjes, rijstcakes, rijstzoutje en voor de geest is er rijstwijn.

Eeuwenlang was de koku de basis voor het Japanse maatstelsel.



Rijstspijker in Kochi

Rijstspijker in Kochi

Een koku rijst (ongeveer 150 kilogram) voedde één persoon gedurende een jaar. Belastingen en overheidsalarissen werden betaald in koku. De meeste rijstboeren in Japan waren vroeger te arm om zelf dit witte goud te eten. Rijst was voor de rijken en de samurai.

Rijstvelden in Shikoku

In onze westerse ogen is de rijstteelt in het huidige Japan weinig efficiënt. Veel boeren werken op kleine percelen. De productie is daardoor nogal duur. De boerenstand vergrijst. Dee Japanse overheid beschermt de boeren tegen invoer van goedkope rijst.

Boer met rijstplantmachine

Otaue Shinji in Osaka
In het zuiden van de stad Osaka is de Sumiyoshi Taisha, of Grote Schrijn van Sumiyoshi, een van de oudste shintoïstische heiligdommen van Japan.

Sumiyoshi Taisha

De geschiedenis van deze schrijn gaat terug tot het begin van de 3de eeuw, ruim driehonderd jaar voor de introductie van het boeddhisme in Japan. Sumiyoshi Taisha is de ‘hoofdschrijn’ van meer dan tweeduizend heiligdommen over het hele land. De beschermgoden van reizigers, vissers en zeelui worden er vereerd, daarom tref je deze schrijnen vaak aan in de buurt van havens.
Op 14 juni 2014 werd het Otaue Shinji gehouden in de Sumiyoshi Taisha, een festival met een eeuwenlange traditie.
De oorsprong van het festival gaat terug tot de 3de eeuw, toen de keizerlijke gezant Jingu een veld liet aanleggen om rijst te planten voor de goden.
In de loop der eeuwen is dit ritueel uitgegroeid tot het huidige festival. Nadat priesters hebben gebeden voor het welslagen van het festival, worden jonge rijstplantjes overhandigd aan de zogenaamde ‘Ueme’.
Deze vrouwen gaan de plantjes vervolgens uitplanten in het rijstveld op de tempelgronden: een heuse plantceremonie, onder begeleiding van traditionele muziek en dans.
In vergelijking met andere Japanse zomerfestivals, is het Otaue Shinji een vrij rustig en ingetogen festival. Toch trekken veel mensen die dag naar de schrijn om te bidden voor een goede rijstoogst, en begrijp je ook goed hoe belangrijk dit gewas nog steeds is in het dagelijkse leven van de gewone Japanner.
Op youtube zijn diverse films te zien van dit festival

 

Otaue Shinji

Otaue Shinji

Otaue Shinji

Otaue Shinji



Otaue Shinji

Otaue Shinji

Otaue Shinji

Otaue Shinji

 

“Zoals de twijg gebogen wordt, zo groeit de boom!”.

In de Ritsurin-tuin in Takamatsu zag ik tuinkunstenaars aan het werk.
Bomen werden gesnoeid en genepen, opdat de takken in bizarre kronkelingen zijwaarts groeien en niet naar boven. Een ware boommarteling. De zware takken worden ondersteund door houten krukken.

 

Tuinman aan het werk in Ritsurin

Het resultaat van eeuwen snoeien en nijpen in de Ritsurin

Het resultaat van eeuwen snoeien en nijpen in de Ritsurin

Enige ondersteuning is wel nodig

De bomen in Kagoshima die vrijuit hun takken naar de hemel kunnen strekken mogen zich gelukkig prijzen dat ze aan de scherpe snoeischaren ontkomen.

Kagoshima

Kagoshima