Familiegeschiedenis: Simon Ezechiël Simons nogmaals

Het Archief van het Gemeentebestuur van Paramaribo (toegang 1.05.11.09) 

http://www.gahetna.nl/collectie/archief/ead/index/eadid/1.05.11.09#c01:3.

levert een aantal gegevens op over onroerend goed en woonadres van Simon Ezechiël Simons (en zijn gezin) zo rond 1830
De Huurwaarderegisters van Paramaribo 1828, 1830-1832
invnr. 35 (1827-1828) scan 10:  Heerenstaat  B 79 S.E. Simons
invnr. 35 (1827-1828) scan 21: Maagdenstraat 140 S.E., P.E., J.E. Simons
invnr. 36 (1829) scan 35: Maagdenstraat C. 142*  S.E., P.E., J.E. Simons
invnr. 37 (1830) scan 18:  Heerenstraat B. 79, S.E. Simons
invnr. 37  (1830) scan 41:  Maagdenstraat C. 142* S.E. en J.E. Simons
invnr. 38 (1830-1832) scan 58:  nr. 1379 kohier 142 S.E. Simons

 * De Maagdenstraat krijgt later de Nieuwe Wijknummering C. no 16

De Wijkregisters  van Paramaribo, 1828-1832.
invnr. 62 (1831) scan 114:  Kromme Elleboogstraat 110 Wed. Rebecca van Groll (latere echtgenote van S.E. Simons
invnr. 62 (1831) scan 115:Watermolenstraat 129  S.E. Simons,
invnr. 67  (1832) scan 85:  Heerenstraat B 79  S.E. Simons en Ribca geboren van Groll

Watermolenstraat  A129 (Nieuwe Wijk A 182)




bron : www.gahetna.nl

Kromme Elleboogstraat  A 110

Rebecca Van Groll, Ribca van Groll, (Ribca Simon Salomons van Groll)
weduwe van Simon Isaac Emanuels, broer van Malka Isaac Emanuels de in 1829 overleden echtgenote van S.E. Simons. Ze was dus tante en later stiefmoeder van mijn betovergrootvaderJacob Ezechiël Simons.
 




bron : www.gahetna.nl

 

Kromme Elleboogstraat 11 (huidig nummer)

1846 – LAN 130 – Simon Simons (wijkregisters 1846)

LAN 129 was onbewoond ; LAN 130 was de woning van Simon Ezechiel Simons, 56 jaar
oud, en Rebecca Simons, 62 jaar oud. Op het erf woonden 7 slaven
Zie database gebouwd erfgoed.


Watermolenstraat  A 129  (Nieuwe Wijk 182)





bron : www.gahetna.nl

Heerenstraat  B 79




bron : www.gahetna.nl

Familiegeschiedenis : rabbi in Paramaribo

Ezechïel Simons (1760-1810), deed rabbinaal examen in Amsterdam en Praag en was adviseur in religieuze zaken van de Joodse gemeente. Zijn voorganger was rabbi Eliazer Cohen die in 1781 overleed.

 

Ezechiël Simons hield in 1790 een lijkrede voor Alexander Salomons de overleden voorzitter van de Hoogduitse Joodse gemeente in Suriname.

bron www.delpher.nl

Simons was onder andere adviseur, leraar, sjochet en schrijver. Hij was géén rabbijn!
Rabbi Simons gaf bij diverse gelegenheden adviezen over :
- het niet naleven van de sabbat (1803),

-huwelijksaangelegenheden (1801),

-rituelen, voorschriften mbt de dienst in de synagoge, religieuze voorwerpen (1808),

Simons wilde in 1802 salarisverhoging vanwege zijn drukke werk voor de Joodse gemeente. Zijn gedrag was echter niet onbesproken. Zo was hij wel eens op de sabbat en belangrijke feestdagen niet in  de synagoge en werd zelfs op zo’n dag in de herberg aangetroffen. Simons beloofde zijn leven te beteren, maar in 1804 kwam hij opnieuw in conflict over een salarisverhoging, en nam vervolgens boos ontslag. Al snel kreeg hij daarvan spijt en probeerde zijn functies weer terug te krijgen, maar er was inmiddels iemand anders aangesteld.  In 1805 maakte hij ruzie in de synagoge, en omdat hij geen boete, die hem was opgelegd wegens ordeverstoring, wilde doen werd hem de toegang tot de synagoge ontzegd. In 1806 solliciteerde hij op de weer vrijgekomen functies en nadat hij zich verontschuldigd had voor zijn gedrag werd hij weer aangenomen. In 1806 werd hij was aangesteld tot opzichter van de Mikwa en stelde hij een instructie op voor het gebruik van het bad.

Simons stierf in 1810 en hij kreeg een uitgebreide begrafenis met alle eervertoon.
Ezechiël Simons was de grootvader van mijn betovergrootvader Jacob Ezechiël Simons (1821-1892)

Literatuur: John de Bye, Historische Schetsen uit het Surinaamse Jodendom, 2002, uitg. Conserve,
blz. 25, 75, 102, 129, 132-137, 152, 162-165.
 

Familiegeschiedenis : nagekomen nieuwtjes

Denk je dat je het nodige over je voorouders hebt gevonden, duikt er altijd weer iets nieuw op.

Zo vond ik gisteravond in het wijkregister van Paramaribo van 1831 (Wijk D)
gegevens over de adressen van enkele voorouders.

invnr. 65 scan 344:
Samuel Isaac van West (vader van mijn betovergrootmoeder Caro van 't Velde) woonde aan de Saramaccastraat 579 (O.W. D 549, N.W. E. 66)





bron www.gahetna.nl

invnr 65 scan 493:
Op het adres in de Frederici Straat 47 trof ik Elisabeth de Haas en Johanna de Haas.
Zeer waarschijnlijk is dit dezelfde persoon bekend als Elisabeth van Bruijning alias Elisabeth Veronica de Haas. Zij had een zuster Johanna Catharina de Haas. Elisabeth van Bruijning was de moeder van mijn betovergrootmoeder Jacoba Prudence Charlotte Elder gehuwd Nielo.
Alleen wordt hier haar leeftijd van 20 jaar genoemd. Als je dat aftrekt van 1831 kom je uit in 1811, en dat wijkt af van eerdere gegevens die haar geboorte in 1808 doen plaatsen.





bron www.gahetna.nl

Bron:
Het Archief van het Gemeentebestuur van Paramaribo (toegang 1.05.11.09) 

http://www.gahetna.nl/collectie/archief/ead/index/eadid/1.05.11.09#c01:3. 

Plantageperikelen : Nieuw Meerzorg

Napthaly bar Isaac haCohen kwam aan het eind van de 17e eeuw uit Litouwen in Amsterdam. Daar veranderde hij zijn naam in Gerrit Jacobs. Begin 18e eeuw emigreerde hij naar Suriname, waar hij grote rijkdom verwierf. Hij werd onder andere eigenaar van de plantage  Nieuw Meerzorg .
In de loop van de tijd liet hij een aantal familieleden van de kant van zijn zuster Esther  en haar echtgenoot Zadok van Coerland naar Suriname overkomen

Gerrit was twee keer getrouwd maar stierf toch kinderloos in 1754. Een half jaar voor zijn dood bepaalde hij in zijn testament dat de plantage Nieuw Meerzorg nooit verkocht mocht worden en dat de opbrengsten onder al zijn bloedverwanten moesten worden verdeeld.

De gelden werden verdeeld onder zijn verwanten in het Oostzeegebied en in Suriname.

Ook de nakomelingen van Esther en Zadok behoorden tot de erfgenamen, waaronder een dochter Bilha/Bella/Beeltje Zadok van Coerland gehuwd met Jacob Goedman. Zij arriveerden rond 1767 in Suriname met hun kinderen. Jacob Goedman woonde volgens de huurwaarde taxatieregisters van Paramaribo 1772-1780 in de Wagenwegstraat (Temminck Groll ea, de Architectuur van Suriname, Walburg Pers, Zutphen,1973 blz. 361)

 

Beeltje Zadok van Coerland, ca. 1730-1795, died before 1795.Died in Paramaribo, Paramaribo District, Suriname

Daughter of Zadok Simon Levy van Coerland and Esther Isaac a Cohen
Wife of Jacob Goedman

Mariana Jacob Goedman

1763 Amsterdam, Government of Amsterdam, North Holland, The Netherlands                

Died July 14, 1826 in Paramaribo, Paramaribo District, Suriname

Daughter of Jacob Goedman and Beeltje Zadok van Coerland
Wife of Ezechiel Simons

Het testament van Gerrit werd al gauw van verschillende kanten aangevochten en in de loop van de 18e-19e eeuw kwamen er ook steeds meer claims van verwanten uit Litouwen.
In de 19e eeuw bemoeide het koloniaal bestuur zich steeds meer met het beheer van Nieuw Meerzorg tot groot verdriet van diverse belanghebbenden, die meenden dat hun financiële belangen niet goed werden behartigd.
Men kan een boek vullen met krantenartikelen over Nieuw Meerzorg evenals bij de kranten ingezonden stukken over de zorgen bij belanghebbenden over bemoeienis van het Koloniaal Bestuur met de plantage en verwaarlozing van de belangen van de vaak armlastige erfgenamen.
Ook werd in 1865 geklaagd dat het koloniaal bestuur sinds 1863op de plantage een station van de Districtscommissaris had gevestigd met marechaussees en voor de koloniale vaartuigen zonder enige vergoeding van kosten aan de aandeelhouders.
Zo uitten in 1898 een aantal participanten ook hun ongenoegen omdat het Koloniaal Bestuur na het overlijden van bewindvoerder J. de Vries een bewindvoerder wilde aanstellen die niet uit hun gelederen kwam van de erfgenamen kwam. Zie krantenartikelen op  www.delpher.nl

Bron: www.delpher.nl

In 1893 werd over het eerste half jaar 40,000 gulden verdeeld onder de participanten van de boedel Gerrit Jacobs.




Inkomsten uit Nieuw Meerzorg in 1893



Bron www.delpher.nl

In 1898 werd over het 1e hafjaar 30.000 gulden uitgekeerd. Het  kapitaal van de plantage was 1.000.000 gulden.
Het  aantal erfgenamen groeide tot 217 in 1919. De spoeling werd steeds dunner.
In 1934 eiste een geldschieter zijn lening op en het Surinaamse Hof van Justitie ging akkoord met de veiling van Nieuw Meerzorg. De betalingen aan de Erven van Gerrit Jacobs hielden daarmee op.

Er leven nog veel erfgenamen van Esther Isaac a Cohen, binnen en buiten Suriname
(Zie het artikel van Jetty de Miranda ) Tot deze erfgenamen hoorden ook de nakomelingen van Mariana Jacob Goedman (kleindochter van en achternicht van Gerrit Jacobs) die in 1787 was gehuwd met Ezechiël Simons.
Mijn grootmoeder Reine Adèle Simons was dus een verre nazaat van de zuster van Gerrit  Jacobs.

Eerst Whitby zien en dan.....

Als rechtgeaarde Dracula-fan moest ik ooit in mijn leven het stadje Whitby zien.

Deze Engelse kustplaats in het graafschap Yorkshire speelt een belangrijke rol in de roman Dracula van Bram Stoker. Wil je meer daarover weten? Lees het boek maar.

Begin juni dit jaar kwam het er dan eindelijk van. Helaas werkte het weer niet echt mee. Geen sfeer verhogende storm, onweer en mist, maar een stralend blauwe lucht en volop zon.

Whitby

Whitby

Whitby

Whitby

Het zonnige weer, de fish- en chipstenten, en de vele zondagjesmensen langs de kade verjoegen elke associatie met de "Vampire we all love to hate". Gelukkig kon ik uit nog vluchten in de superslechte "the Dracula Experience"  en nog een paar relevante boeken scoren voor mijn collectie in de lokale VVV.

Familiegeschiedenis : Simon Ezechiël Simons (1790-1849)

In diverse oude Surinaamse kranten heb ik veel informatie gevonden over de zakelijke activiteiten van Simon Ezechiël Simons (1790-1849), de grootvader van mijn overgrootvader Hendrik Marius Simons (1867-1906)

Hier zijn enkele voorbeelden:

Veilingen 1820

www.delpher.nl

Winkelier 1825


www.delpher.nl

Verkoop van loten in 1828


www.delpher.nl

Veilinghuis 1838

www.delpher.nl

Slaveneigenaar

S. E Simons had slaven in eigendom

In 1832 werd wegens een belastingschuld beslag gelegd op een aantal van zijn slaven genaamd: Toontje ; Johannes; Heintje ; Alida ; Diana ; Antje ; Johanna ; Iris, Finisie ; Sophia ; Menor ; Marius, Louis ; Bebé ; Leentje ; Susanna ; Crijse ; Piano ; Pietje ; Juliana ; Esther ; Roosje ; Prins ; Henir ; Albertina en Matthias, die bij executie door de rechtbank te koop werden aangeboden.



www.delpher.nl

De slaaf Geluk was weggelopen




www.delpher.nl

Een andere slaaf genaamd Cadet werd in 1838 te koop aangeboden



www.delpher.nl

Manumissies waar S.E. Simons bij was betrokken:


www.gahetna.nl






















 Onroerend goed

Diverse huizen in Paramaribo waren eigendom van S.E. Simons
Watermolenstraat La. A. no. 129 en N.W. La A. no. 182
Rust- en Vredestraat La. D. no. 642,idem N.W. La. B no. 118, La. B. no. 148
Maagdenstraat N.W. La. C. no 16, O.W. La C. no 142




www.delpher.nl



www.delpher.nl

 

www.delpher.nl

Een beestenboel

 

 

www.delpher.nl

 

www.delpher.nl

 

De afhandeling van de nalatenschap van S.E. Simons

Huis aan de Heerenstraat, La. A. no. 84


www.delpher.nl
 

www.delpher.nl

Uit de nalatenschap werden in 1854 onder andere twee slaven genaamd Princes en Maandag te koop aangeboden

www.delpher.nl

Het huis aan de Rust en Vredestraat La. B. no. 148 werd te koop aangeboden

 

 

www.delpher.nl

Het huis aan de Rust en Vredestraat La. B. no. 148 werd verkocht voor 700 gulden



www.delpher.nl

Het huis en erf aan de Maagdenstraat N.W. La. C. no 16, O.W. La C. no 142 werd verkocht


www.delpher.nl

Izak Emanuel Simons en Jacob Ezechiël Simons traden op namens de andere erfgenamen van Simon Ezechiël